Bitmez dedim

Gözlerim ufka doğru öylesine keskin bakıyordu ki, sanki ufuktan gözlerimi alırsam midem bulanacak ve bir an sevdiğimi aklımdan atmış olacaktım korkusu vardı içimde... Bakıyordum öylesine nedensizce, dimdik durmayı başararak...


Orada ne vardı bilmiyorum, uzaklarda insanlar şuan nelerle meşgul bilmiyorum. Göremiyordum zaten, sadece hayal gücümü kullanıyordum. Arasıra tam baktığım noktadan martılar geçiyordu o iğrenç sesleriyle beraber... Onlarda bir şey arıyordu sonuçta... Bir an kendimi onların yerine koymak istedim...

Bir martı olabilir miydim? Onlar gibi, uçsuz bucaksız denizlerin üzerinde uçsam, yine şuanki gibi ''onu'' arar mıydım? Aramaktan vazgeçer miydim? Bir şey arardım, o kesin... mesela hayatımı devam ettirmek için herhalde balık arar dururdum. Sevgilim bir balık olurdu anlayacağınız, onun peşinden gece gündüz koşar dururdum yine... ya da geceleri onu hayal eder, güç depolar, gündüzleri de onu arardım... Evet, evet öyle yapardım kesin... Ey sevgili! İşte böyle sana açlık duyuyorum...

Gözlerim hala ufukta...
Gözlerin geldi birden aklıma...
Unutamıyorum ki.
Biz bunu haketmedik ki...
İki yabancı olmayı haketmedik ki...
Haketmedik...
Buna inan...



sen benim eş ruhumsun
unutmuş olsan hissederdim
unutmuş olsan yanımda durmazdı
her sabah hayalin...
seni görmek için geri geldim;
sen gideli çok olmuş.
nereye gidersen git,
çantanda bir resmim,
aklında gülüşüm olsun.
beni seni gerçekten sevdim.
bitmez demiştim; bitmedim...