yanlış bir şey yaptığımı sanmıyorum, olaylar arasında iki yönden birini tercih edip diğerini unutan sensin. söylediklerin artık bir yalan belki de, yaptıkların yapamadıklarından daha kötü...
Neden böyle oldu bilmiyorum, sorgulamıyorum bir çok şeyi... ya da sorgularsam, eninde sonunda söylediğim cümle belli: '' Ben severken, bir şey beklemedim ki... Severken, herşeyinle sevdim. Doğrularınla ve yanlışınla... hatta doğru bildiklerimden bile vazgeçtim, senin için... Seni sevdiğim için... ''
Neyse boşver...
İçimde o kadar şey var ki sana söylenecek...
Boşver, bir önemi yok.
Ne diyorduk en son?
yine mi aynı cümle?
Olsun ya...
'' Ben seni seviyorum.''
dün gece seni gördüm yine
bembeyaz bir yağmur içinde
bir rüya değil sanki
gülüyordun gözlerime
her damla bir keder
gözlerimde yaş oldun
yetti bundan fazlası ölüm
gelme artık gecelerime
o günlerden bir rüzgar eser
ümitlerin seni terkeder
senden o bakışlarını gizler
kapkaranlık bir keder
hayatta paylaşmaya değer
bildiğin bir sır varsa eğer
haykırıp dağlara taşlara
anlatmalıymış meğer
artık çıkmıyorum istikla'le
sabah fatma hanım uyandırıyor
helva, ekmek, çay bana onlar bakıyor
odanın hali perişan ben perişan
kimse yok işime karışan
ara sıra balkona çıkıyorum
fesleğenler kuruduğunda ocak'tı
ben baharı bekliyorum
ne olduğunu bilemedim
bir umudum var hala
gözüm şişelere takılyor
becerebilseydim ne ala
bu günlerde böyleyim ben, yas denen şiirdeyim
bir köşede gülüşün var, sırtımda kanlı bıçağın
hiç bir zaman duyamayacağın
duysanda anlayamayacağın
bir çığlıkta sana birikiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder